Karahindiba Mumları Üflenirken...

 Merhaba!

Bugün blog açalı koskoca bir yıl olmuş ve ben de anı kalsın diye kısa da olsa bir şeyler yazmak istedim. Blog yazmak çok uzun süredir aklımda olan bir şey olsa da sürekli kafamdan bir bahane öne sürerek ertelediğimden geçen sene tam da bugün anlık bir kararla başladığım bu serüvende yıl boyunca 30'dan fazla yazı yazmış olmak ve izlediğim, okuduğum, dinlediğim, tecrübe ettiğim şeylere daha eleştirel gözle bakarak geriye somut bir şeyler bırakabilmek çok güzel bir hismiş gerçekten. 

Hâlâ birçok konuda kendimi geliştirmem gerektiğini hissediyorum çünkü öğrenmem gereken çok şey var ve bu olayı bu kadar keyifli yapan şeylerden birisi de bu sanırım. İstatiksel olarak an itibariyle blogum 1650 görüntülenmeye ulaşmış, elbette bu sadece benim açımdan büyük bir veri ve zaten açıkçası bu işe başlarken aklımda birilerinin yazdıklarımı gerçekten okuyacağı ihtimali bile yoktu, yalnızca yazmak bana keyif verdiği için bunu devamlı hale getirebilmek istemiştim. İnsan bazen yapmak istediği şeyleri onlarca bahane üreterek ertelese de sonunda bir yerden başladığımızda yolun sonunda sonuç ne olursa olsun "bunu da denemiştim, bunu da yapmıştım" diyebilmek başlı başına çok güzel bir duygu. En azından geriye dönüp bir yıl öncesine baktığımda uzun süredir aklımda olan bir şeyi sonunda hayata geçirmiş ve iyi kötü bir şeyler bırakabilmiş olmanın verdiği hissin beni gülümsettiğini söyleyebilirim. Yapmak istediğim daha onlarca şey, izlemek istediğim yüzlerce film ve dizi, dinleyeceğim binlerce şarkı, okumak istediğim sayısız kitap var ve elimden geldiğince hepsini yazıya döküp geriye güzel anılar bırakmak için sabırsızlanıyorum. 

Her yılın bir öncekinden daha güzel olmasını kesin olarak sağlayamayacağımı biliyorum, ama her yıl daha fazla hedefimin peşinden koşarak olmak istediğim kişiye biraz daha yaklaşabilirim. 

O halde karahindiba mumları üflenirken seneye bugün daha çok yazı yazabilmiş olmayı diliyorum. 

Atlantis'i kovalıyoruz.