Herkese yeniden merhaba!
Aslında kitabı bitireli biraz oluyor fakat bir türlü yazmak için vakit bulamadım, kitabın ayrıntıları aklımdan silinmeye başlamadan önce nihayet yazmaya karar verdim ve işte serinin son kitabının yorumuyla buradayım. Serinin diğer kitapları gibi Ebedi hakkında da eleştirilerim ve birkaç da olumlu düşüncem var, genel olarak değerlendirdiğimde "iyi ki okumuşum" dediğim bir seri olmasa da büyük bir vakit kaybı olduğunu söylemek de haksızlık olur. Yazarın yazım dili akıcı ve bu nedenle hızlı okunuyor, bunu kesinlikle bir artı olarak sayabiliriz.
Hepinizin bildiği gibi genelde bu tarz fantastik serilerde erkek karakter inanılmaz derecede havalı, zeki, kendini bir şekilde sevdiren türde yazılır; kitabı okumaya başladığınızda başrol kızla birlikte etkilendiğinizi hissedersiniz fakat Sam karakteri bu klişeye tepki olarak yazılmış resmen, tebrik ediyorum. Tam tersi başrol kız da her cümlesiyle akıl sağlığını sorgulatan türde olur ama Grace karakteri bu kitapta da ortalama, genel anlamda mantıklı ve sakin bir karakterdi. Ailesiyle olan tuhaf ve kötü yazılmış ilişkisi dışında göze batan pek bir kusuru yoktu, tabii bir de Sam'e ilk görüşte aşık olması dışında...
Bu kitapta Sam'i her zamankinden daha fazla sönük, etkisiz ve sinir bozucu buldum çünkü kasabadakiler kurtları ormana düzenledikleri kurt saldırısıyla yok etmeyi planlıyor ve okuduğumuz kadarıyla Sam kurtların yeni "lideri", ancak biz onu kitap boyunca sızlanırken, hiçbir şey yapmazken, yine insanların onu ittirmeye çalışmasıyla zar zor son dakika hareket ederken görüyoruz. Hatta onu kurt adama dönüştüren ve manevi babalık yapan kişiye aklında kalan soruları sormak için eline fırsat geçen bir sahne var; normalde onu kurda dönüştüren manevi babası Beck insan-kurt formunda geçireceği süreyi tamamlamış ve tamamen kurda dönüşmüş ancak Cole'un bir çözüm bulmasıyla geçici olarak çok kısa bir süreliğine tekrar insana dönüşüyor. Sam de aklındaki soruları sormak için bir fırsat buluyor fakat o sahnede bile doğru düzgün hiçbir şey sormuyor, donup kalıyor, birkaç önemsiz soru sorup ağlamaklı oluyor. Beck tekrar kurda dönüştüğünde gözlerimi devirerek sayfayı çevirdim bu nedenle.
Buna benzer bir hissi de Grace'in ailesinin evine gittiği sahnede yaşadım. Kızları aylardır kayıp fakat Grace onlarla konuşmak için tekrar evine gittiğinde yerinin çoktan bir kediyle doldurulduğunu görüyor. Annesi ağlayıp sızlarken babası ortadan kaybolmasıyla ilgili kızıyor ve sonunda Grace tekrar evi terk ettiğinde yine umursamıyorlar. Bu kadar umursamaz bir ailenin kızlarının erkek arkadaşına bu kadar tepkili olabilmesini seri boyunca anlamlandıramadım.
Kitabın asıl olayına geçmeden diğer iki ana karakterimizden de bahsetmek istiyorum, kitap yine Grace, Sam, Isabel ve Cole olmak üzere dört kişinin bakış açısından anlatılıyor ve yine Isabel ve Cole'un gözünden okumayı çok daha keyifli bulduğumu söylemeden geçemeyeceğim. Isabel hatalarıyla, tepkileriyle, duyguları ve düşünceleriyle Grace'e kıyasla çok daha gerçekçi ve empati kurabileceğiniz bir karakter olmuş. Cole da çoğu kitapta bulabileceğiniz bazı klişe özellikleri kendinde toplasa da esprileri, hazırcevaplığı ve diğerlerine kıyasla ön plana çıkan zekası sayesinde Sam'den çok daha sevilesi bir karakterdi. Bu kitapta da yine kurtların kurtuluş planını lider Sam olmasına rağmen Cole hazırlıyor ve Sam'i harekete geçirmeye çalışıyor, tabii bir yandan da arkadaşı Victor'un ölümüne dolaylı yoldan neden olduğu için kendinden nefret ediyor, Isabel'e hissettiği duyguları anlamaya çalışıyor ve bunların hepsi onu basit yazılmış bir kitap karakterindense daha "insan" yapan detaylar olmuş.
Isabel ve Cole demişken ben aralarındaki ilişkinin kısmen havada bitmiş olmasından pek de rahatsızlık duymamıştım açıkçası, ikisinin de karakterleri ve doğaları gereği insanlarla ilişki kurmak konusunda iyi olmaması, soğuk ve mesafeli davranışları bir şekilde kitabın sonunda vardıkları noktayı mantıklı kılıyordu. Tabii ikisinin ayrı hikayesi olsa okurum diye düşünmedim değil kitap boyunca ve sonra fark ettim ki seriye ek olarak gelen kitap "Günahkar" ikisi hakkındaymış. Kitaba ayrı yorum yazmayı planlamadığım için kısaca burada bahsetmek istiyorum.
Günahkar Isabel California'ya gittikten sonra Cole'un da peşinden gitmesiyle başlıyor ve kitaba kısmen yüksek bir beklentiyle başlamış olsam da okurken inanılmaz sıkıldım ve keşke hikayeleri serinin sonunda olduğu gibi kalsaymış dedim. Kitaptaki Cole'un tekrar ünlü olmaya çalışırken içine düştüğü "reality show" olayından kesinlikle nefret ettim, sahneleri aşırı gereksiz, uzun ve sıkıcı buldum ve okumasam da olurmuş dediğim bir kitap oldu. Kitap hakkında tek söyleyebileceğim şey birkaç iyi yazılmış sahne ve diyalog dışında sıkıcı bir hayal kırıklığı olduğu... Sanırım yazar sırf karakterler sevildiği için kendini bir şeyler yazmak zorunda hissetmiş.
Edebi'nin asıl konusunun geçtiği olaylara ve sonuna değinmek gerekirse de ortalama diyebilirim sanırım. Kurtları kasabalıların saldırısından kurtarmaları gerekiyor, bu nedenle de Sam ve Cole da Cole'un bulduğu çözüm sayesinde kurda dönüşüyorlar ve Sam kurtlara liderlik ederek onları ormandan çıkarmaya çalışıyor. Kurt avının başındaki figürlerden birisi de Isabel'in babası olduğu için o da bir şekilde kendini tekrar olayların içinde buluyor; Isabel'in kararsızlığının, ailesine karşı hislerinin ve düşüncelerinin iyi yazıldığını ve yansıtıldığını düşünüyorum, onun dışında da zaten kurtları ormandan çıkardıkları bölümlerle ilgili diyebileceğim pek bir şey yok. Okurken heyecanlanmadım, sonraki sayfayı sabırsızlıkla çevirmedim ama çok sıkılmadım da, sonu da biraz ucu açık bitse de kötü sayılmazdı. Kurtları ormandan çıkardıktan sonra yeni buldukları bölgede Sam ve Grace birlikte yaşamaya başlıyor, Isabel ailesinin zoruyla California'ya gidiyor ve Cole da herkes öldüğünü zannederken başının çaresine bakıyor her zamanki gibi.
The Wolves of Mercy Falls serisine genel bir değerlendirme yapmam gerekirse herkese şiddetle tavsiye edeceğim, dönüp tekrar tekrar okumak isteyeceğim veya keşke bitmeseydi diyebileceğim bir seri olmadı. Fakat fantastik serilerde başrol olarak görmeye pek alışık olmadığımız kurt adamları işlemesi, yazarın akıcı dili ve kapak tasarımları güzeldi diyebilirim. Tabii kitapla ilgili sırf olumlu bir şeyler söyleyebilmek için kapak tasarımını övmek zorunda kaldığınız durumlar için ne derler bilirsiniz...
Yazarın Türkçeye çevrilmeyen The Raven Cycle serisini inanılmaz merak ediyorum, hatta keşke bu üçleme yerine onu çevirselermiş, merak ettiğim için yayınevine bu konuda mail atmayı düşünüyorum. İnternette kitabı e-kitap veya pdf olarak bulamadım ve orijinal İngilizce versiyonlarını internet üzerinden satın almak mümkün olsa da biraz pahalı ve değer mi kararsız kaldım. Seri 2012'de yazılmaya başlanıp 2016'da bittiği için çok da eski sayılmaz ve bu nedenle çevrilebileceği konusunda az da olsa umutluyum, en azından konusu ve goodreads puanıyla The Wolves of Mercy Falls serisinden çok daha ilgi çekici görünüyor. Tabii bir de içinde Sam karakteri olmadığı için...
Yorumlar
Yorum Gönder